Veni, Vidi, Vici, Vermijl! Twee broers kom je niet vaak tegen. Twee broers die voetballen kom je nog minder vaak tegen en twee broers die bij dezelfde club voetballen, is uiterst zeldzaam. Ze groeiden samen op, maar volgden elk hun eigen traject. Nu zijn ze vaker samen dan ooit tevoren. Samen speelden ze al meer dan 135 wedstrijden in het shirt van THES Sport. Een goede gelegenheid voor een dubbelinterview. We lieten telkens de jongste Vermijl eerst aan het woord.
Wat doen jullie niet samen?
Laurens: “Slapen. (lacht) We hebben elk ons eigen leven, maar ik denk wel dat we vaak genoeg samen zijn. We bellen mekaar ook regelmatig zonder reden of aanleiding. De band is uitstekend en we weten alles van mekaar. Of toch het meeste.”
Marnick: “We werken beide als postbode, we wonen dichtbij mekaar en voetballen samen. Dan is het logisch dat je mekaar veel ziet natuurlijk. En we zijn mekaar zeker nog niet beu. Laurens komt vaak op bezoek om de kinderen nog eens te zien. Dat vinden ze altijd wel leuk.”
Was samen voetballen nog een doelstelling?
Laurens: “Ja! Van jongs af hebben we dat altijd gezegd. Bij Thes kwam het ook op het juiste moment om die stap te zetten. Ik was hier iets vroeger dan Marnick, maar ik heb hem niet moeten overtuigen.”
Marnick: “Dat klopt. Het kwam op een moment dat ik lager wilde gaan spelen en het was de ideale gelegenheid om dan samen voor dezelfde club uit te komen. We voetbalden vroeger al wel vaak samen in de tuin of met heel de familie op straat. Om voor dezelfde club uit te komen, blijft wel iets speciaals natuurlijk.”
Wie is de meest indrukwekkende speler met wie je ooit hebt gespeeld?
Laurens: “Dan denk ik toch Alejandro Pozuelo bij KRC Genk. Hij was veruit wel de beste. Technisch was hij fenomenaal en hij kon voetballen puur op kwaliteit zonder er iets voor te moeten doen. Hij was een artiest op het veld.”
Marnick: “Ik kan niet kiezen eigenlijk. Misschien toch wel Paul Scholes bij Manchester United? Een voetballer zoals hem heb ik nog nooit gezien. Hij was heel slim en drie stappen sneller dan de rest. En dan heb ik ook nog Paul Pogba gezien bij Manchester United. Voetballend en fysisch was hij echt indrukwekkend. Jammer voor hem dat het in Engeland niet gelukt is.”
Wie is de meest indrukwekkende trainer onder wie je ooit hebt gespeeld?
Laurens: “Voor mij is dat Albert Stuivenberg bij KRC Genk. Tactisch was hij heel sterk en in de omgang met mensen ook een heel fijne mens. Dat kan ik eigenlijk ook zeggen over de trainer hier.”
Marnick: “Sir Alexander Ferguson! Dat is de beste trainer die ik ooit gehad heb en misschien wel de beste trainer ooit. Louis van Gaal is ook zeker het vermelden waard. Ook ik heb alleen maar positieve woorden voor de trainer bij Thes. Hij is heel duidelijk en geeft ons veel advies.”
Wat voor leven hebben jullie ouders gehad?
Laurens: “Best een heel druk leven. Papa heeft zelf ook gevoetbald en wist wel hoe het wereldje werkte. Onze ouders hebben veel moeten opofferen en dat siert hen wel. En uiteraard zijn we ze daar tot op vandaag nog steeds dankbaar voor. Na een wedstrijd gaven ze ook altijd hun mening over wat goed en slecht was. Vooral de slechte dingen kwamen dan aan bod. (lacht) Daar leer je ook het meeste uit.”
Marnick: “Op een gegeven moment moest mama heel de dag met mij rondrijden. Van thuis naar school en van school naar de trainingen. We kwamen dan altijd heel laat thuis. Ze waren wel blij toen we beide voor Thes gingen spelen. Ze komen elke wedstrijd kijken en vroeger moesten ze vaak opsplitsen. Gelukkig is die periode achter de rug. Ze zijn trots op ons, maar dat geldt andersom zeker ook!”
Laurens, ben jij jaloers op het gezinsleven van Marnick?
“Ik maak alles van heel dichtbij mee, dus dan is het moeilijk om daar jaloers op te zijn. Ooit wil ik ook wel een gezin, maar nu hoeft dat nog niet. Ik ben de peter van hun dochter en ze hebben een heel leuk gezinnetje.”
Marnick, ben jij jaloers op het vrijgezellenleven van Laurens?
“Nee, dat zou niks voor mij zijn. Ik heb graag mensen rond me heen en ik hou wel van die drukte eigenlijk. Ik ben heel tevreden met mijn vrouw en kinderen die mijn leven compleet maken. Ze komen veel kijken, maar soms is het wel moeilijk omdat ze nog jong zijn en niet goed stil kunnen zitten. In de zomer als het ook beter weer wordt, zullen ze vaker van de partij zijn.”
Jullie zitten aan 16 en 17 doelpunten als voetballer, is dat onderling een wedstrijd?
Laurens: “Nee, helemaal niet. Mijn persoonlijke statistieken interesseren mij zelfs niet. Ik ben vooral blij als ik veel wedstrijden kan spelen. Het belangrijkste is vooral dat de ploeg wint. Wie de doelpunten maakt is niet belangrijk, voetbal is een ploegsport.”
Marnick: “Ik ben daar ook niet mee bezig. Zolang ik maar meer dan Sam (Vanaken) scoor. (lacht) Af en toe wordt er wel eens over gepraat, maar het is zeker en vast geen belangrijk onderwerp. Tot mijn 16 jaar ben ik spits geweest, dus ik kan wel een doelpunt maken. Mijn eerste wedstrijd als verdediger was bij de Rode Duivels en sindsdien ben ik op die positie blijven staan.”
Een persoonlijke vraag, is dit het seizoen wat jullie hadden gehoopt?
Laurens: “In mijn geval absoluut niet. Ik heb de laatste seizoenen heel veel pech gehad. Dan is het vanzelfsprekend dat dit niet iets is waarop ik had gehoopt. Ik kan alleen maar wensen dat het zo snel mogelijk beter gaat zijn. Ik doe er in ieder geval alles aan. We hebben beide onze kwaaltjes gehad dit seizoen, maar we hebben niet hetzelfde lichaam. We zijn ook niet hetzelfde type speler.”
Marnick: “Mijn seizoen begon goed, maar met het drukke programma wist ik wel dat het een risico was. Nu ben ik een beetje in het sukkelstraatje beland. Momenteel gaat alles terug beter en hoop ik dat het zo zal blijven. We willen allebei dit seizoen nog zoveel mogelijk wedstrijden spelen.”
Een sportieve vraag, is dit het seizoen wat jullie hadden gehoopt?
Laurens: “Nee en dat geldt voor iedereen wel. Het seizoen loopt niet zoals verwacht en het zou wel fijn zijn om mooi af te sluiten. Daar gaan we de volgende elf wedstrijden alles voor doen. Het zou ook een goed gevoel geven naar volgend seizoen toe. Het seizoen in stijl afsluiten is nu iets waar we voor moeten zorgen.”
Marnick: “Het probleem is vooral geweest dat we geen twee wedstrijden achter elkaar met dezelfde ploeg hebben kunnen spelen. Door blessures en schorsingen, maar vooral door die blessures. Het was ook altijd iemand anders dus die oorzaak is moeilijk om te vinden. Als we ons niveau kunnen halen, gaat het nog een mooi seizoen worden. Nu is het enkel hopen dat iedereen fit zal blijven.”
Dit moment bij Thes ga ik nooit vergeten
Laurens: “Toch wel de bekerwedstrijd tegen SK Deinze. We wonnen in de verlengingen en daarna zouden we uitkomen tegen KRC Genk. Die wedstrijd is toen jammer genoeg niet doorgegaan. Op het einde kregen we nog een doelpunt tegen, maar toch hebben we kunnen winnen.”
Marnick: “Daar sluit ik mij volledig bij aan. De opbouw er naartoe en dan de wedstijd zelf was fantastisch. Op papier speelden we tegen een betere tegenstander. We zaten als ploeg toen in een goede flow en dat vertaalde zich ook wel op het veld.”
Hoe zit het met jullie toekomst?
Laurens: “Er zijn gesprekken gaande voor volgend seizoen. We zullen zien wat de toekomst brengt, maar ik voel me hier wel goed. Ik ben hier ook al een tijdje waardoor je iedereen een beetje als familie begint te zien.”
Marnick: “Mijn intentie is altijd geweest om hier te blijven. Ik denk dat ik ook voor Laurens spreek als ik zeg dat wij hier heel gelukkig zijn. Het is een goede groep en het is een club die dezelfde visie heeft als dat ik die heb.”
Tenslotte ga ik jullie vijf dilemma’s voorschotelen. Je trekt telkens één kaartje waar een dilemma opstaat en je kiest het meest passende.
Vader worden op 20-jarige leeftijd – Vader worden op 40-jarige leeftijd
Laurens: “Ik ga voor de laatste: ‘Vader worden op 40-jarige leeftijd’. Vader worden als 20-jarige gaat niet meer lukken vrees ik. 40 is misschien ook wel wat te oud, maar het is nooit ter sprake geweest. Toen ik 20 was, stond heel mijn leven al in teken van voetbal. Uiteindelijk zal dat er wel van komen.”
Marnick: “Ik neem: ‘Vader worden op 20-jarige leeftijd’. Ik wou al vroeg vader worden en heb nu een toffe vrouw en met Amara en Maeson twee heel leuke kinderen. Meer moet dat niet zijn.”
Blind – Doof
Laurens: “Toch liever: ‘Doof’ dan. Als je blind bent, zie je helemaal niks meer. Dat lijkt me niet zo tof. Muziek en andere geluiden wil ik liever missen dan mijn zicht.”
Marnick: “Ik ga ook voor: ‘Doof’ gaan. Als je kan zien, heb je toch een idee van wat er rondom u gebeurt. Bij blind zijn, is dat niet het geval. Ik zou het nooit willen meemaken in ieder geval.”
Philippe Geubels – Alex Agnew
Laurens: “Dat is een makkelijke. Ik kies: ‘Philippe Geubels’. Zijn droge humor vind ik geweldig. Ik kan er regelmatig heel goed om lachen.”
Marnick: “Ik sluit mij aan bij Laurens en kies ook voor: ‘Philippe Geubels’. Alex Agnew vind ik nu wel grappiger dan vroeger, maar toch is Philippe Geubels mijn favoriet. Het is meer mijn genre van moppen vertellen.”
Schietkraam – Botsauto’s
Laurens: “Zonder twijfel kies ik: ‘Botsauto’s’. Dat hebben we vroeger heel vaak gedaan. Je kan mensen aanrijden zonder dat ze kwaad worden. Heerlijk toch!”
Marnick: “Ik ga ook voor: ‘Botsauto’s’ gaan. Het brengt leuke herinneringen van vroeger naar boven. Af en toe zaten we samen in een auto, maar toch nog liever apart. Waarom hoef ik niet uit te leggen zeker?”
Stad – Platteland
Laurens: “Ook geen moeilijk dilemma voor mij. Ik neem: ‘Platteland’. Ik heb het veel liever wat rustiger. Een stad is veel te druk voor mij. Toen ik vroeger voetbalde, ben ik altijd thuis blijven wonen omdat het daar ook rustiger was.”
Marnick: “Ik ga ook voor: ‘Platteland’ kiezen. Het is leuker om ergens op het platteland te wonen. Met kinderen is het altijd handig om een grote tuin te hebben waarin ze kunnen spelen. Je kan altijd naar de stad trekken, maar wonen zou ik er toch niet willen.”
