Een interview waar heel wat mensen op zaten te wachten. Hoe populair hij is bij de supporters hoeven we niet uit te leggen. We zijn op zoek gegaan naar de mens achter de publiekslieveling en die mens hebben we ook gevonden. Een man die zijn gezin op de eerste plaats zet en een man met een hart voor Thes. Lees hier het relaas van een aangenaam en uitgebreid gesprek met Tim Jeunen.
Je bent bezig aan je zesde seizoen hier, dat wil al genoeg zeggen toch?
“Dat zegt inderdaad veel. Het wil ook zeggen dat ik hier heel graag ben. Als je ergens goed zit, blijf je er ook denk ik. Ik ben hier heel tevreden en woon op zo’n tien minuten rijden van hier wat echt ideaal is. In mijn eerste twee jaar werden we telkens kampioen dus de toon was al meteen gezet. De clubliefde is inmiddels alleen maar gegroeid langs beide kanten. Het spel van Thes ligt me ook. Hard werken, vechten voor mekaar en er alles aan doen om te winnen.”
Hoe ben je bij Thes terechtgekomen?
“Ik heb eigenlijk het jaar voordien al een gesprek met Thes gehad. Toen speelde ik voor Sporting Hasselt en heb destijds de keuze gemaakt om naar Bocholt VV te gaan. Het contact is wel gebleven, want nog voor Nieuwjaar had ik een overeenkomst om het jaar daarna naar Thes te gaan. Daarvoor ben ik al enkele wedstrijden hier komen kijken. Het is ook een club in Limburg die je op dit niveau niet snel tegenkomt. De familiale sfeer, de supporters die zich amuseren, de feestjes achteraf en zeker het gevoel dat je jezelf hier welkom voelt. Mijn gezin trouwens ook. Dat waren allemaal dingen die mij enorm aanspraken.”
Je bent ook peter van de G-ploeg van Thes?
“Ja dat klopt. Dit is nu mijn derde jaar als peter. De spelers en toenmalige trainer hebben mij drie jaar geleden de vraag gesteld om peter te worden. Dat vond ik een grote eer, want je krijgt enorm veel terug van die jongens. Ik heb ook niet lang moeten nadenken om daarop in te gaan. Ik zag dat direct zitten! Wanneer ik kan, pik ik zeker een wedstrijd van hun mee. Je creëert ook een band met die jongens en je krijgt er heel veel respect van.”
“Ik was wel wat verrast van de wedstrijden die ik zag. Het niveau ligt een stuk hoger dan ik voordien verwacht had. Heel wat mensen zouden zelf ook wel schrikken van wat ze kunnen brengen op het veld. Zeker ook naast het veld. Je krijgt er enorm veel liefde van terug en je merkt ook dat ze elke dag met voetbal bezig zijn. Dat is heel mooi om te zien en ik wil zeker mensen uitnodigen om zelf eens een wedstrijd te komen bekijken. Ze kunnen niet goed tegen hun verlies, wat voor mij persoonlijk een goede eigenschap is. Ze blijven telkens wel altijd heel eerlijk en vriendelijk naar anderen toe. Daar kunnen veel clubs eigenlijk een voorbeeld aan nemen. Het is voetbal in zijn puurste vorm.”
Aan hoeveel officiële wedstrijden voor Thes zit je momenteel?
“Onlangs werd gezegd dat ik aan honderd wedstrijden zit, maar het zijn er nog meer hoor. Er zijn enkel cijfers bekend van deze reeks wat wel jammer is aangezien ik hier al zes seizoenen speel. Ik denk dat ik nu rond de 150/160 wedstrijden ga zitten. Al had ik er veel liever nog meer gespeeld. Elke wedstrijd heb ik gespeeld met heel veel passie en inzet. Zo hoort het ook.”
“Persoonlijk de mooiste wedstrijd was die in Dender. Dat is nu zo’n vier jaar geleden. Het was toen ook het eerste jaar dat Thes in eerste Amateur speelde. Door omstandigheden zat ik op de bank, maar ben wel ingevallen en heb de 0-1 gemaakt. We hebben die wedstrijd ook gewonnen en daardoor zijn we dat jaar kampioen geworden. Ik herinner me nog goed dat we een heel leuke busrit terug naar Tessenderlo hebben gehad.”
Hoe zit het met je contractverlenging?
“Ik had een aflopend contract, zoals elk jaar eigenlijk. Enkel bij mijn eerste seizoen hier heb ik getekend voor twee seizoenen. De seizoenen daarna telkens maar voor één extra jaar. Vorige week heb ik met de voorzitter samengezeten om de laatste details daarover te bespreken. We zijn er positief uitgeraakt en ik heb opnieuw mijn contract verlengd.”
“Het respect langs beide kanten is er, dus ik zie niet in waarom ik hier weg zou gaan. Er is ook al een gesprek geweest met de trainer van volgend seizoen, maar er zijn zeker geen garanties voor mij. Ik ga mijn best blijven doen en hopelijk nog veel wedstrijden voor Thes spelen. Ik ben niet tevreden als ik op de bank zit. Dan ligt de fout gewoon bij mezelf en zal ik de schuld nooit bij anderen leggen. Ik zal er zelf voor moeten werken, maar heb daar nu al ongelooflijk veel zin in.”
Wie is de grootste sfeermaker van de spelersgroep?
“We hebben er wel een paar denk ik. Al ga ik zeker niet ontkennen dat ikzelf één van die personen ben. Ik ben zeker wel iemand die de kar zal trekken. Soms misschien wel wat te veel, maar er zijn momenten dat dat wel kan. Als je kampioen speelt, zijn er geen limieten. Als er grapjes worden gemaakt, zal ik er altijd wel tussen zitten. Natuurlijk gaat dit nooit alleen. Je hebt een spelersgroep nodig die dat kan appreciëren en dat is hier wel het geval. Ik denk dat Nick (Hulsmans) en Frederik (Spruyt) ook altijd wel te vinden zijn voor een grappig moment.”
Wat is je favoriete positie?
“Dat is moeilijk omdat wij hier in verschillende systemen spelen. Ik ben een aanvallende speler en normaal sta ik op de 10. Dat is ook wel mijn favoriete positie waar ik het beste uit de voeten kan. Als de trainer mij op een andere positie zet, zal ik dat ook altijd doen. Al denk ik wel dat ik op de nummer 10 beter tot mijn recht kom. Als ik op een andere positie speel, is dat meer in functie van de ploeg en dan zal ik mijn uiterste best doen om de ploeg te helpen.”
“Er zijn verschillende jongens hier die op de 10 kunnen spelen, maar we zien mekaar zeker niet als vijanden. Er is gezonde concurrentie en we maken mekaar alleen maar beter. Als er iemand anders op mijn positie speelt, moet ik me daarbij neerleggen. Je moet altijd eerst in de spiegel kijken. Er zullen in een seizoen altijd wel momenten zijn waarin het wat minder gaat. Dan moet je jezelf daar ook bij kunnen neerleggen en er harder voor werken.”
Zou je een goede doelman zijn?
“Op een training doen we dat soms wel. Na de training zijn er sommige die nog een penalty willen trappen. Dan durf ik mij wel in doel te zetten, maar ik ben geen goede doelman voor op dit niveau. Het zou wel leuk zijn om eens de laatste minuten in doel te staan bij een 5-0 voorsprong. Een hele wedstrijd in doel lijkt mij geen goed idee. Ik denk dat ik mezelf dan niet genoeg ga kunnen uitleven zoals ik dat nu doe op het veld. Ik heb het grootste respect voor doelmannen. Ook met onze vorige doelman Bernd (Brughmans) heb ik nog steeds een heel goede band. Wij hebben nog geregeld contact en hij is een vriend voor het leven geworden.”
Heb je rituelen voor een wedstrijd?
“Ik heb er zeker een paar ja. Bijgelovig ben ik niet, maar die dingen zijn in de loop van de jaren wel gebleven en het zijn meer gewoontes geworden. Tijdens mijn eerste jaren bij de ploeg zeiden we als lachertje dat we voor de wedstrijd een frietje gingen eten in de frituur. Dat is altijd wel blijven hangen en ik doe het nog steeds. Ik bestel altijd frieten met goulash.”
“Voor de opwarming doe ik altijd eerst mijn haar. Zolang we als ploeg winnen, zal ik mijn haar ook niet knippen. Tot ergernis van mijn vrouw, want zij is kapster. Bij het oplopen, ga ik met mijn linkse voet eerst op het veld. En op elke wedstrijddag ga ik even op de Playstation spelen met Nick (Hulsmans). Elk bij zijn thuis, maar we praten dan over de wedstrijd. We geven onze meningen en vertellen hoe wij het zien als speler.”
Wat is er gebeurd in de oefenwedstrijd tegen KVK Beringen?
(Schiet in de lach) “Dat was vorig seizoen in de laatste wedstrijd van de voorbereiding. Ik heb toen een elleboogstoot gekregen, waardoor mijn tand is uitgevallen. Daar zijn we nu nog mee aan het sukkelen omdat het nog steeds niet in orde is om een nieuwe tand te zetten. Dat is vooral een verzekeringskwestie. Er wordt genoeg over gelachen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ik zou trouwens net hetzelfde doen moest dat bij iemand anders gebeurd zijn.”
Wat is er gebeurd toen je voor de derde keer vader werd?
“Die geboorte was op een wedstrijddag van mijn toenmalige club Sporting Hasselt. Ik had een afspraak met mijn vrouw gemaakt daarover. Als ze voor 18.00 uur zou bevallen, ging ik nadien nog voetballen. Ik had met de voorzitter en trainer destijds (Stijn Stijnen en Vincent Euvrard) daar een akkoord over. Ik heb tijdens de weeën zelfs nog gebeld met Stijn Stijnen. Mijn zoon Donelly is geboren om 17.32 uur en ik ben onmiddellijk na de bevalling vertrokken. De Gynaecoloog en de verpleegsters geloofden hun ogen niet. Ik ben nog snel een broodje gaan halen in de cafetaria van het ziekenhuis en dan richting het stadion van Sporting Hasselt gereden.”
“Toch hadden we allebei niet het gevoel dat de bevalling voor die dag zou zijn. Mijn oudste zoon Dylano had die dag zelf ook wedstrijd. Net na zijn wedstrijd is het water van mijn vrouw gebroken. Het is toen allemaal heel snel gegaan. Er zijn zeker tien telefoontjes gepleegd met Stijn (Stijnen) en Vincent (Euvrard) om hun op de hoogte te houden. Ze vreesden er even voor dat ik niet zou kunnen spelen. De bevalling op zich heeft maar een half uur geduurd. Om 17.32 uur is mijn zoon geboren en om 17.35 uur heb ik gebeld om te zeggen dat ik ging vertrekken richting het stadion.”
“De wedstrijd zelf hebben we met 0-1 verloren. Vanaf het moment dat ik op het veld sta, ben ik ook alleen maar bezig met voetbal. Je probeert jezelf zo goed mogelijk voor te bereiden op een wedstrijd. Ik had de keuze gemaakt om te gaan voetballen en dan moet je ook voor 100% bezig zijn met die wedstrijd. Na de wedstrijd ben ik onmiddellijk terug vertrokken naar het ziekenhuis. Zelfs bij een eventuele overwinning zou dat niet anders geweest zijn.”
“Spijt van die beslissing heb ik niet. Het belangrijkste voor mij op dat moment was dat zowel mijn zoon als mijn vrouw het goed stelden. Ze zijn daar in goede handen en ik weet dat mijn vrouw een heel sterk persoon is. Ze zal niet snel over iets klagen. Het is nu zo’n zeven jaar geleden en mijn zoon zelf kent het verhaal ook. Er liggen thuis krantenknipsels van en dat laten we hem nog regelmatig zien. Hij vind het vooral fijn om zo vroeg al in de krant te staan.“
Ben je een goede huisvader?
“Ik doe zeker mijn best om een goede (huis)vader te zijn. In de namiddag kom ik meestal thuis van het werk. Dus elke dag ga ik mijn kinderen Dylano, Lyana en Donelly van school halen. We zijn niet zo vaak allemaal samen thuis. Mijn beide zonen voetballen in Thes en mijn dochter danst. Al gaat ze volgend jaar ook voetballen, bij Thes natuurlijk. Ik ben streng naar mijn kinderen toe, maar wel altijd met de juiste intentie. Persoonlijk vind ik dat ik het als vader wel goed doe. Natuurlijk wel dankzij de hulp van mijn vrouw. Zonder haar zou ik het niet redden. Ze zijn ook elke wedstrijd allemaal aanwezig om voor mij te komen supporteren. Dat is leuk en het geeft heel veel voldoening op het veld.”
Als je voor één keer de tijd zou mogen terugdraaien, welke beslissing zou je anders genomen hebben?
“Dan zou ik niet meer naar Bocholt VV gaan, maar eerder naar Thes gekomen zijn. Ik voel me hier beter, ik voel me hier thuis en ik voel me geapprecieerd. In Bocholt was het voor mij een heel moeilijk jaar zowel voetbal als privé. Hier in Thes is alles veel gemoedelijker en heb ook meer tijd voor mijn gezin nu. Al die dingen samen maakt dat ik hier op de juiste plaats zit.”
Als je voor één keer de tijd zou mogen terugdraaien, welk moment wil je dan graag opnieuw beleven?
“Dan ga ik voor de dag van mijn trouw. Ik heb een heel leuk trouwfeest gehad en dat zijn dingen die je nooit vergeet. Net zoals de geboorte mijn kinderen trouwens. We zijn in juni zes jaar getrouwd. Mijn vrouw wou enorm graag haar eigen kinderen als bruidskinderen dus daarom zijn we later getrouwd. We hebben een geweldig feest gehad met heel goed weer ook. Dat zou ik graag nog eens willen beleven. Ik zie haar nog altijd even graag als toen en denk dat het wel wederzijds is.”
Tenslotte ga ik je vijf dilemma’s voorschotelen. Je trekt telkens twee kaartjes waar een dilemma opstaat en je kiest het meest passende voor jou.
Voor de rest van je leven alleen op een eiland leven – Alleen nog maar op handen en voeten voortbewegen
“Dat is al een moeilijke, maar ik ga voor: ‘Alleen nog maar op handen en voeten voortbewegen’, omdat ik een gezin heb. Zonder mijn gezin zou ik niet verder kunnen dus dan wil ik ook graag altijd bij hun zijn. Mijn gezin komt op de eerste plaats.”
Mensen vergeten altijd wie je bent – Je weet niet hoe je moet lezen
“Nu ga ik nemen: ‘Je weet niet hoe je moet lezen’, omdat ik het wel belangrijk vind dat mensen je kennen. Hoe je bent als mens, hoe je mensen helpt en hoe anderen jouw helpen. Zo krijg je ook respect langs twee kanten. Ik ben zelf een sociaal persoon en die dingen zijn wel belangrijk, ook naar appreciatie toe.”
Niezen na elk woord dat je zegt – Alles zeggen wat je denkt
“Deze is makkelijk, ik ga voor: ‘Alles zeggen wat je denkt’. Dat doe ik nu trouwens ook al. Ik zal altijd zeggen wat ik denk. Daar kom je ook het verste mee in het leven in plaats van alles op te kroppen.”
Alles was je eet moet in de frituurpan – Nooit meer internet
“Ik denk dat ze hier al genoeg lachen met mij omdat ik de vetmol van de ploeg ben. Dus dan kies ik voor: ‘Alles wat je eet moet in de frituurpan’. Ik eet het wel niet vaak, maar ben een persoon die snel aankomt. Dus die bijnaam komt van daar. Voor op dit niveau sta ik soms wat zwaar, al probeer ik dat zeker de beperken. Alleen al om de ploeg blij te maken zou ik dit dilemma kiezen. Ze zullen waarschijnlijk denken dat dit ook effectief zo is.”
Drie jaar onterecht de gevangenis in – Elke dag je minst favoriete voedsel eten
“Dan ga ik voor: ‘Elke dag je minst favoriete voedsel eten’. Mijn gezin wil ik niet missen en dan kan ik ook blijven voetballen. Het leven gaat verder dus drie jaar in de gevangenis is drie jaar weggegooid. Op zich ben ik wel een moeilijke eter. Vis lust ik absoluut niet, alleen mosselen dan. Bloedworst en witlof eet ik ook niet. Een lekkere pasta carbonara of een goede steak met steppengras gaan er altijd wel in.”
